ثانیه های گمشده من

خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست / آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟

ثانیه های گمشده من

خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست / آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟

هوای تک نفره!!

س.ن. یه بارم که بلاگ اسکای با من لج نکرد، اُپرا هنگید و پستم مجدداً پرید!!

عجب هوای فوق العاده ایه! انقدر فوق العاده که نیم ساعت با خودم کلنجار برم که از هفت تیر تا  میدون انقلاب رو پیاده بیام یا نه! و البته آخرش رسیدن اتوبوس تمام افکارِ شومم رو از ذهنم بپرونه!  :دی
اصلا کی گفته این هوا ها 2 نفره است؟! اصلا اینطور نیست! یه نفره اش هم خیلی لذت بخشه! تازه میتونی تنهایی تو این هوا قدم بزنی و به نفر دوم فکر کنی! فکرشو که دیگه کسی نمیتونه ازم بگیره!

پ.ن.1. من کافه سارا و دکتر کیانی را بسی دوست میدارم! موجوداتِ نازنینی میباشند! نه فیلیسیتی جووووننننمممم؟!!
پ.ن.2. تا حالا شده به یه گیتار حسودیتون بشه؟!
پ.ن.3. عکس جنبه ی تزئینی دارد!!

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد