وقتی زندگی به آدم فشار میاره! :دی

من اگر مینویسم، برای اینه که روزها و ماه ها و سال ها بعد، وقتی به آرشیوم نگاه میکنم و پست هام رو میخونم، احساساتم، دردهام و مشکلاتم و شکل برخوردم باهاشون و حل کردنشون و یا بعضا کنار اومدن باهاشون رو به یاد بیارم. یادم بیاد کی بودم، از کحا شروع کردم و چه چیزهایی من رو به جایگاه فعلی ای که دارم رسوندن. حتی اگر الان میدونم احساساتم رو در اون جهتی که باید به کار نگرفتم و کنترلشون از دستم خارج شدن، ولی این دلیل این نمیشه که چیزهایی که یه روز عمیق ترین دردهای من بودن رو بخوام از خاطرم حذف کنم. میبینمشون، به یاد می آرمشون، اشتباهاتم رو بررسی میکنم و سعی میکنم ازشون درس بگیرم. از چیزی فرار نمیکنم. چیزی نیست که بخوام ازش فرار کنم. این اشتباهات، گرانبها ترین تجربه های زندگی من هستن. حس هایی که تاثیرات عمیقی روی من گذاشتند رو به این آسونی ها نمیخوام فراموش کنم. چیز تلخی تو خاطراتم نمیبینم. تجربه ای بود که باعث شد قد بکشم، بزرگ بشم و درست تر عمل کنم. 

میخواستم قسمت اول پست پایین رو ویرایش و یا به عبارت بهتر حذف کنم! ولی به همین دلایلی که در بالا گفته شد، این کار رو نمیکنم. هرچند دیگه چنین طرز تفکری ندارم و میدونم به جای تحمل کردن و بعضا زجر کشیدن، میتونم از وجود دوستانم و عزیزانم لذت ببرم... 

تا چند روز آینده پست هایی که چند ماه پیش ویرایششون کردم و یه قسمت هایی رو ازشون حذف کردم رو هم به حالت قبل برمیگردونم. ولی در مورد پست هایی که حذف کردم، نمیدونم راهی واسه برگردوندشون در همون تاریخی که نوشته شده بودن هست یا نه؟ به نظر نمیاد بلاگ اسکای همچین امکانی داشته باشه، داره؟  

پ.ن. نمیدونم من چرا هر وقت یه خروار کار و درس ریخته سرم نطقم واااا میشه و به جای یه پست دو خطی 4 صفحه مقاله مینویسم! شاید چون فکر میکنم حداقل این یکی به یه جایی میرسه، اونا رو که دیگه نمیرسم انجام بدم!!  

پ.ن.2. همین امروز فردا یه نظرسنجی میذارم تو وبلاگم که همه موظف هستن توش شرکت کنن! وگرنه من میدونم و اون همه!