ثانیه های گمشده من
خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست / آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟ثانیه های گمشده من
خون هر آن غزل که نگفتم به پای توست / آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟از هر دری!
1. دقت کردید همیشه درس های یه واحدی رسما بیگاری محسوب میشن؟! مثل همین ترببیت بدنی، آزمایشگاه، ...
یعنی من امروز به جرئت میتونم بگم بیشتر از 7 ساعت داشتم یه گزارشکار کوفتی مینوشتم! الان بعد از مدت ها گردنم و کتف هام به شکل وحشتناکی درد میکنه و هر حرکتی باعث میشه جیغم در بیاد :|
این همه خودت رو میکشی، آخرم یه واحده! یه واحد!! :|
2. نمیدونم (شایدم میدونم!) چرا این چند روز همه اش جلوی چشممی. انگار تا الان یه مانع سر راه دیدنت بوده و حالا کنار رفته. باز به وضوح تمام روزهای با هم بودنمون دارم میبینمت. به شکل مسخره ای، انگار همه چیز من رو به سمت خاطرات تو هدایت میکنه. آهنگی که برام فرستادی، شعری که برام نوشتی، حرفی که زدی ...
نه از دستت عصبانیم، نه ازت بدم میاد، فقط یه حس دلتنگی عمیق با منه، همین :)
3. همین الان چشمم به جلد مجله ای افتاد که تو با چه ذوق و شوقی واسش کلی وقت گذاشته بودی و تلاش کردی... به یک ماه نکشید از چاپ مجله، که خبر رفتنت برای همیشه رو خیلی غیر منتظره شنیدم... هنوز تصویرت، طرز خندیدن و نگاه کردنت، حالت هات وقتی که با تلفنی با مامانت حرف میزدی، وقتی که ادای صوفی رو درمی آوردی(!)، وقتی با چه ذوقی همین مجله رو دستم دادی، همه و همه اش، به خاطرم مونده... مُرده پرست نیستم زهرا جان، ولی جزو معدود افرادی بودی که به شدت باهاش راحت بودم و جز یکی دو تا دلگیری، همه ی خاطراتم ازش خوبه. هنوز شماره موبایلت رو گوشیمه! شماره ای که نمیدونم الان دست کیه. ولی خوبی اش اینه که هر بار که چشمم بهش می افته، یادت می افتم و همه ی خوبی هات به ذهنم میاد :) شاد باشی همیشه، همونطور که شاد بودی و غم دیگران رو هم از رو دوششون بر میداشتی :)
4.
گهی خوشدل شوی از من که میرم
چرا مرده پرست و خصم جانیم؟
چو بعد از مرگ خواهی آشتی کرد
کنون پندار مُردم، آشتی کن
چو بر گورم بخواهی بوسه دادن
رخم را بوسه ده، کاکنون همانیم
Enchanted!
س.ن. یعنی گاگول بازیای خودم کم بود واسه پروندن پست هام، این آلترا هم بهش اضافه شد! یادم رفت قبل از انتشار پست ببندمش، پستم پرید! 
اگه یه عالمه کار رو سرتون ریخته و حس انجام دادنش رو ندارید...
اگه از شدت علافی حوصله تون سر رفته و میخواید سرتون رو به دیوار خونه ی همسایه بکوبید...
اگه احساس تنهایی و بی کسی و بدبختی و مفلوکیت(!) و ... دارید... (صدای گریه ی حضّار!)
همین الان پاشید برید این فیلم-کارتونی که میگم رو دانلود کنید روحیه تون شاد شه!!
نام فیلم: Enchanted
کارگردان: Kevin Lima
محصول 2007 کمپانی والت دیزنی
برای من که بسیار بسیار جواب داد، وگرنه الان پیش فرشته ها بودم 
انتظار خبری نیست مرا...
قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟
از کجا وز که خبر آوردی ؟
خوش خبر باشی ، اما ،اما
گرد بام و در من
بی ثمر می گردی
انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
برو آنجا که تو را منتظرند
در دل من همه کورند و کرند
دست بردار ازین در وطن خویش غریب
قاصد تجربه های همه تلخ
با دلم می گوید
که دروغی تو ، دروغ
که فریبی تو. ، فریب
قاصدک! هان ، ولی ... آخر ... ای وای
راستی ایا رفتی با باد ؟
با توام ، ای! کجا رفتی ؟ ای
راستی ایا جایی خبری هست هنوز ؟
مانده خاکستر گرمی ، جایی ؟
در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟
قاصدک
ابرهای همه عالم شب و روز
در دلم می گریند ...
این شعر رو خیلی دوست دارم. نه چون اخوان گفته. نه چون شرح حال این روزهامه. نه چون شعر قشنگیه. چون...تو رو به یاد من میاره! :)
دست بردار از این در وطن خویش غریب...
شعر قاصدک با صدای مهدی اخوان ثالث
پ.ن. من همین جا اعلام شرمندگی میکنم بابت auto start بودن آهنگ زمینه ی وبلاگ! تنظیمات نداره ولی به محض اینکه خودم آهنگ رو پیدا و دانلود کنم، درستش میکنم.
[نمیدونم]
دلم گرفته. از همه چیز و همه کس. مخصوصا از در و دیوار این خونه! :|
دلم یه مسافرت یا اردو میخواد. گاهی خیلی دلم ازت میگیره. چرا انقدر محدودم میکنی؟! چی در شأن من نیست؟! خب منم آدمم! دلم میگیره. از این همه یکنواختی خسته میشم. هرجا میخوام برم، نه! در شأن تو نیست. هر تفریحی، هر کلاسی، هر چی! :(
ازت ناراحتم. یه کم کمتر دوسِت دارم :(
تشییع جنازه
یه نگاه به گودالی که کندیم میکنم. عمیقه. خیلی عمیق. شک میکنم. دلهره و ترس از نبودنت. نه. این بار دیگه تصمیمم رو گرفتم. یعنی تو با حرف هات کمکم کردی بگیرم. یه نگاه به قلب بلوریِ توی دست هام میکنم. تَرَک برداشته. یه تَرَک بزرگ. می بوسمش و بین دستمال سیاهی که با خودم آوردم می پیچمش. روی زمین زانو میزنم. خم میشم و توی گودال آروم روی زمین میذارمش. یه نگاه عمیق و کشدار به ماحَصَل دو سال دوستی مون میکنم. چشم هام رو میبندم و مشت هام رو از خاک پر میکنم...
دردِ بودنت. دردِ نبودنت. دردِ خواستنت. دردِ نخواستنت.
به اینا فکر کن. اگر می تونی درکشون کنی، پس حال این مدت من رو میتونی بگی فهمیدی.
وقتی از کسی که برات عزیز بوده و خاطرات خوب زیادی ازش داری میگذری، وقتی روی یه دوستی دو ساله یه خط قرمز میکشی، وقتی به قطره های بی امان اشکت اعتنایی نمیکنی، اون وقته که میتونی بفهمی چطور میشه در نهایت خواستن، نخواست!
ببخش. مایه ی عذابت بودم تا الان. دیگه نیستم...
به یاد بیاور...
1. چقدر دلم میخواد گاهی یکی باشه که گوشِت رو بگیره همچین بپیچونه! بهت تلنگر بزنه، دعوات کنه، یه چیزی بهت بگه، بلکه سرِ عقل بیای! بلکه انقدر به این قلب لعنتی ات رو ندی!
خسته ام میکنی گاهی. دیگه نمیدونم بهت چی بگم، نمیدونم چی کارت کنم. هرچی میگم، 2 روز اول گوش میکنی، روز سوم باز روز از نو و روزی از نو. تو بگو آخه من با تو چی کار کنم؟!
کاش یه روز یاد بگیری. کاش یه روز اینو بفهمی که تا وقتی به داشتن کسی برای همیشه مطمئن نشدی، بهش دل نبندی. کاش این رو یاد بگیری، قبل از اینکه باز ...
2. های با توام! با تویی که فرسنگ ها دوری از من. روزها و ماه ها. و شاید سال ها. با توام. صدای من رو میشنوی؟ ازت یه دنیا ممنون و دلگیرم! :)
گاهی که به آسمون نگاه میکنی، به یاد بیار که شب های زیادی رو به یاد تو بهش خیره شدم، به یاد تویی که یه جایی زیر همین آسمون داری نفس میکشی. به یاد بیار من رو، وقتی که از تنهایی لبریزی. به یاد بیار چیزی رو که نتونستی پذیراش باشی. به یاد بیار، هرچند میدونم به یاد نمیاری...
برای یک "دوست"
حالم بهم میخوره از آدم های خودخواهی که فکر میکنن اگر کمکی به دیگران بکنن یا چیزی به بقیه برسه، یه تیکه از وجودشون کنده میشه! از این آدما زیاد دیدم. مخصوصا در مورد این شاگرد زرنگا گاهی این موضوع به شدت صدق میکنه! ولی اینکه یکی از همین آدما بخواد دوستم باشه رو ... نظری درباره اش ندارم! اونم وقتی که میدونه حتما یه مرگیم بوده و یه مشکلی داشتم که به کمکش نیاز پیدا کردم.
راست گفتن که آدم ها رو تو شرایط و موقعیت ها میشه شناخت. شناختمت عزیزم. ممنون!
پ.ن. هنوز هیچی نشده دلم برات تنگیده :( کاش اینجا بودی :(
پ.ن.2. مخاطب این پست هیچ کدوم از خواننده های این وبلاگ نیستن! (اینم برای رفع سوء تفاهم های احتمالی در گذشته و حال و آینده!!)
اسیلوسکوپ و من!!
تا حالا اسیلوسکوپ دیدید؟
کاش میشد ما هم یه چیزی مثل این رو داشتیم، که با اون پیچ های تنظیم کننده اش، حال و هوای خودمون رو کنترل میکردیم. یه چیزی مثل این:
گاهی خیلی دلم میخواد با یکی از این پیچ ها، حساسیت هام رو روی آدم ها و مسائل کم کنم، یا وقت های عصبانیتم، با چرخوندن یکی شون عصبانیتم رو کم کنم. و مهمتر از هر دوی این ها، صبرم رو زیاد کنم...
اگر شما بودید روی این پیچ ها چی مینوشتید؟ 
بزرگترین مزیت عینکی بودن
میدونید بزرگترین مزیت عینکی بودن چیه؟
اینکه هیچ آدمی با چشم های سالم و بدون عینک، ماه رو به اون بزرگی که شما بدون عینک میبینید، نمیبینه!
پ.ن. واسه همین من همیشه ترجیح میدم ماه رو بدون عینک نگاه کنم!
بی اراده
بی هدف
پوچ
بی اراده
بی اراده
بی اراده
.
.
.
این، منم...
بیزارم از خودم. بیزار...
اگه میشد انکارت کرد... اگه میشد تمومش کرد... اگه میشد... لحظه ای تردید نمیکردم.